LETTING GO - (Birthday Gift ko sa sarili ko. :') )

nagising ako na may bakas pa ng luha sa aking mga mata, its late...
hindi ko na namalayan ang maagang pagsikat ng araw dahil nagpuyat na naman ako sa pagiisip sa mga bagay bagay na pilit ko pa ring hinahanapan ng dahilan kung bakit nangyayari lahat ng yun sakin.
pilit ko ring inaalis ang katotohanang unti unti akong binabago at ang pananaw ko sa aking sarili.

yehp i admit mahina ako, even tho natatago ng matatamis na ngiti yung nararamdaman ko pag humarap ako sa ibang tao at sa parents ko, still at the end of the day wala na ang mga matatamis na ngiting yun, napapalitan na ng mga luhang kung hindi man pumatak mula sa aking mga mata ay sinasalo naman ng puso kong hirap na hirap na sa kanyang nararamdaman.

ang buhay ko bilang isang 17-year old ay napuno ng emosyon, doon ko nakilala ng lubos ang aking sarili, doon ko rin naramdaman ang mga bagay na dapat hindi ko nararamdaman, in short napakaCOMPLICATED ng "17-yr old years" ko...(may konting tawa.)lol

mahirap din pala magpaalam sa yong minahal na edad noh?

yehp, i love livin in a 17-yr old world even tho minsan parang gigive up na ko.., gaya nga ng sinabi ko, dun ko nakilala ang aking sarili at doon ako nagising sa mga mapapait na katotohanan na obviously wala na akong magagawa kundi tanggapin na lang lahat ng yun, at hintayin na lamang na ang ORAS ang hihilom sa mga sugat dala ng stupidong katotohanang yun!
at alam na alam ko na kahit gaano pa kasakit to, sa huli, ako pa rin ang panalo, dahil sa mga sugat at sa pangyayaring dinala sakin naging isang ganap na TOTOONG TAO ako.
just like what goo goo dolls said:( from their song, IRIS)
YEAH ! YOU BLEED JUST TO KNOW YOUR ALIVE.

at yun nga 18 na ako ngayon.

18 years na akong nabubuhay bilang remjo sa mapaglinlang na mundong ito...
marami na ang nagbago sa akin dala ng panahon. marami na akong nakilala na naging parte na ng pagbubuo sakin bilang ganap na tao.

marami na akong naranasan na nagsisilbing basehan ko sa pagharap sa bawat pagsubok na dala ng tadhana sa akin.

at handa na rin akong humarap pa sa maraming pagsubok na ibabato sa akin ng mundo.
masasabi ko na talaga ngayon na iba na ako, sa pag-iisip, naging mature na kasi ang pananaw ko sa Buhay. nagiba na rin ang opinyon ko sa mga bagay-bagay na akala ko noon ay napakasimple lang...

eto ako ngayon, unti unti nang nagkakaroon ng ngiti sa pagharap sa bago kong buhay, buhay na aking pinili at kailanman ay hinding hindi ko pagsisisihan sapagkat ako ang pumili nito,
ngingiti ako ng totoo pag masaya ako,
iiyak din ako if gusto ko at di ko na talaga makayanan.
yan ang buhay eh...
ang hindi ko na magagawa ngayon ay ang magpakaplastik sa aking sarili.

ayoko nang magdeny sa feelings ko.
ayoko nang tumawa ng peke.

ill just make myself busy in spending my time with that person,
that person na nagbibigay o pumupuna sa mga kailangan ko at kasiyahan ko.
i dont care if ano sabihin ng iba,
but for me i will choose the person

*who will treat me with same respect in which I treat him,
*who will be honest from the start and alam kung pano maging masaya.
*alam kung pano makinig ATTENTIVELY and not just hear.
*with a sense of humor and appreciation sa mga simpleng bagay sa buhay.
*that can allow me to have some time alone and space to grow.
*that is educated, educated meaning they're open minded and willing to learn and experience new things and possibly step outside their comfort zone every now and again.


I choose the person who truly wants me for me.


----------------------------------------

its time to embrace the change and go on with my life.
LIVE MY LIFE the way i want...

happiness is a choice.
so rakrakan na!

----------------------------------------

October 14 2009 - ang kwento. SOON!

happy birthday to me.

Facebook knows my MENTAL DISORDER

(click to see my facebook acct)

WHAT IS YOUR MENTAL DISORDER?
wah. that facebook quiz reads my mind.lol.

heres my result:


YOU ARE DEPRESSED

You have one of the most common problems in the world today. You just know how to be happy. Whether there is a reason or not, you tend to be full of sadness most o...f the time. You tend to be sluggish and laid back because you don’t have the motivation to do anything. Here is a tip for you, CHEER UP. The world is not as bad as you think so just try to appreciate the little things.

going back to my situation ryt now, mukhang unti unti ko na tong natatanggap.
i mean, medyo nakakamove on na ako sa aking mga problema, but i have to admit na the PAIN is still there.
and thats normal,
i have to accept ol those problems, face it, and just learn from them.
like wat BONG said; Time will teach pipol to accept me and the one i love.
and i guess time is starting working on it na, ol i have to do is wait and just live my life the way it is ryt now.
no one knows.
no one cares.
but i really believe that no one also have the right to stop me from enjoying my life.

one of my friend 'marc (S)" (with the S hah, dami kasi akong marc na kkilala.haha) txted me last nyt.
sabi ko ksi sa kanya, tigilan nya na yung pag inom niya,
then he replied:

"cge lang. pbayaan mo na"

then i asked him for 5 valid reasons if bakit siya umiinom.(but actually joke lang sana yun but he answered it eh.haha. seryoso cguro o tlagang lasing na naman last nyt.haha)

he replied:
"1. nag eenjoy ako kasama barkada ko.
2. unwind.
3. boring sa bahay
4. nageenjoy sa life ko habang bata pa ako.
5. sarap uminom"

----

tama ba siya?
i think oo.

haha.
wag niyong sabihin na masama ako but, for me kasi, kahit ano pa sabihin nyo, kahit ano pa ang gawin niyo, kung dito kami masaya, wala na kayong magagawa.

oo may mga negative results to, pero di nyo rin ba naiisip na iniintindi rin namin yun at talagang pasaway lang talaga kami para ituloy mga gawaing yun!?
mahal namin sarili namin.
kaya pinipili namin kung saan kami sasaya.

rephrase!

mahal ko sarili ko
kaya pipiliin ko kung saan ako sasaya.!

oo ako to!

masaya pag mag isa,
masaya din pag may kasama.

masarap mahalin,
masarap din saktan..
DEPRESSED?

medyo.

MOVING ON?
yep.! and i really assure you, na sa susunod na post ko dito sa blog ko.
im ok na.
not totally naman siguro but at least
maririnig niyo rin yung OK mula sa taong "DEPRESSED" daw sabi ng Facebook. lol

(TANONG: May napansin ka ba? bakit ang gulo ng post na to?)

Sagot: Intindihin mo na lang kasi, depressed kaya ako! :))

ACCEPTANCE

Its really hard in my part.
doin things that i know its beyond NORMAL.
or let us say, its not right.

but what if doin those things makes me happy.
helps me forget bout 'fake smiles' thingy?
will i just ignore other people's POV?

hindi nila ako masisisi,
that person fills those missing pieces that i have been searchin for,
that person gave me the real definition of "HOW TO LOVE" and "HOW TO BE LOVED TRLY" in return.

im a kind of person na lagi na lang mag-isa.
matagal na akong naghahanap ng taong makapagbibigay ng tunay na pagmamahal at saya sakin...

pero bakit bawal?
LIFE'S RULES?
DISCRIMINATION?




"Though it is forbidden,
my heart pounds for you.
Though I will be condemned,
I can't live without you.
Though it is evil and sinned,
it is nothing but pure for you.
My tears will fall,
while my heart will sing,
all for the one who is forbidden.
Though it is looked down upon,
my heart soars high with you.
Though they bring tears to my eyes,
I protect against them for you.
Though it will be fought,
my heart will not stop loving you.
My tears will fall,
while my heart will sing,
all for the one who is,
forbidden... "

i know, you have an idea bout this and i really need your help.
hindi ko masabi ng diretso but i know, may idea ka na kung ano ang ibg kong sabihin.

RAAAAAAAAWWWWRR :(

RANDOM. Bursting Emotions.

My Photography!
AGAIN.

eto lang muna sa ngayon, busy kasi sa School.
gonna post some thoughts SOON :((












JUST Click the PHOTOS to view the larger size. :)

IRIS : How to find a laugh in a tear ., : )

"And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am"

the song that describes how i feel these past few days.
i was lost in the middle of the fast-moving scenario in the dark streets of my life.
hindi ko na alam ang gagawin.

EMOTERO?
nope.
its just that, hindi ko na alam at hindi ko ma express ang feeelings ko sa mga taong malapit sa akin.
(eto na naman ako, sinasarili lahat at bawat problema na aking nararanasan)

hellride trip with friends?
party olnyt?
nah!

yah, napapadalas ang paglabas ko dahil sa mga dahilan na hindi ko pa kayang ishare sa kahit kanino man.

nakakalimutan ko kasi mga problema ko sa pamamagitan nun,
pero ang masakit lang, kapag uuwi na ako sa apartment, unti-unti na namang nilalason ng mga bagay nagbobother sakin ang aking utak.

hindi ko mapigilang umiyak magisa.

madalas nga akong nakikita ng mga kaibigan kong tumatawa.
ang hindi nila alam, lahat ng yun ay FAKE!

ang iniisip ko kasi,
baka pag naishare ko sa kanila ang bagay na ito, bago magbago pagtingin nila sakin.

merOn na akong napagsabihan nito, nagiisang tao lang sya,
akala ko maiintindihan niya ako.
oo nga nung una, pero nawala din yun nung huli.

bakit kaya nangyayari sakin lahat ng to?

di bale na, darating din siguro ang tinatawag na

RIGHT TIME

para mapalabas ko tong tinatago ko.

:"((

And you can't fight the tears that ain't coming
Or the moment of truth in your lies
When everything feels like the movies
Yeah you bleed just to know you're alive

And I don't want the world to see me
'Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am

NANG KINAUSAP KO ANG AKING SARILI : PART 2

tanong muna,
sino ang mas gwapo sa dalawa sa itaas?

BOTO na!

Nabitin ba kayo sa post kong
"Nang kinausap ko ang aking sarili'?

May part two na ang post na yun,
mga kaepalan, at produkto ng taong walang magawa.
humarap lang sa PC, at makulit na nagsitrabaho ang mga daliri habang ang utak ay naghihimagsik sa mga sari-saring salitang nais ipalabas.

"naghihintay ako sa isang madilim na sulok ng riles ng tren.
bawat patak ng ulan ay hindi napapansin ng aking balat.
basang basa ako sa gitna ng mapaglinlang na karanasang dala ng kahapon.
gusto kong sumigaw pero hindi ko magawa.
naubos na ang aking tinig.

patuloy ang aking paglalakbay sa riles na iyon.
hanggang sa binulag ako ng isang liwanag.
liwanag na akala ko ay magiging daan sa paglimot ko sa kahapong ayoko nang balikan.
at nakita ko sa malayo ang aking kaluluwa.
at.."

lahat pala ng iyon ay pawang mga kathang isip lamang.
mga salitang pinagaksayahan ng tinta.
binigyang ng emosyon upang mapadama sa mga mambabasa kung ano ang damdaming nais iparating ng manunulat na nangangailangan ng atensyon.

napakahiwaga.

nakakaaliw.

nakakalungkot.

ano pa nga ba?
eto na:

Pamagat: "NANG KINAUSAP KO ANG AKING SARILI: Ikalawang Yugto"
Tauhan: ang ever-gwapo at kapal mukha na si Remjo at ang nag iisang mapanlinlang na katalinuhan ni (kaluluwa ni) Remjo.

Panimula: Sa isang malayong lugar na kung saan ang mga makukulay na pakpak ng paru-paro ay madalas maaaninag sa bawat pagsikat ng araw, at ang mga tinig ng ibong maya ay maririnig kasabay ng tahimik na pag agos ng tubig sa batis, may isang magandang dalaga na wala naman palang papel sa post na eto, ang nagpaepal sa utak ng manunulat., at pagkatapos nang panimulang eto, nagsimula nang mag usap ang dalawang magkaisang nilalang.

Remjo( R): Tayong dalawa na ba?
Kaluluwa ni remjo(K): hindi, ONLY you palang.
R: Wee, ginaya nya yung nabasa ko sa text. duh, wala na bang bago?
K: na JOKE?
R: oo, puro sa text mo lang kasi nakukuha yung mga jokes mo eh. napansin ko lang.
K: bakit, joker ba ako?
R:hindi.
K:eh bakit mo naman ako hinahanapan ng joke,?
R: di mo na ba natatandaan?kaw lang nagpapasaya sakin?kaw lang naman inaasahan ko sa tuwing nalulungkot ako diba?
K:??
R: lam mo namang sinosolo ko ang aking mga problema at tayong dalawa lang yung nakakaalam.
K:wapak!!kaw naman kasi, bakit di mo sinishare sa iba.?
R: Trip ko lang.
K:ows? aminin!
R:Eh, kasi, basta! basahin mo nalang sa mga previous post ko dito!
K: EMOTERO!!!!! :p
R: di noh!
K: sige na nga! BAKLAAA!
R: EMOTERO na nga kung emotero!
K:hahahahahahahahahahahahahahahahha!!

(nang biglang nagplay yung theme song ng TV Patrol.)

kakapasok lang na balita, umamin na ang kaibigan ni Hayden Kho na si Erik Chua na si Dra.Belo nga ang nagpakalat ng mga sexvideos ni hayden, at ang rason ay sa di maipaliwanag na pagseselos nito. blah.blah,blah.

K: I'm never gonna dance again
guilty feet have got no rhythm
though it's easy to pretend
I know you're not a fool...
R:lol.. pasayaw sayaw ka pa jan, baka mamaya niyan eh, kakalat na video mo sa mga estante.hihi
K: grabeh noh? walang katapusang eskandalo!tsk3.
R:nga eh, gagawa sila ng kung ano ano, tapos mag aano ano rin sila sa huli.
K: Ano?
R: yun!
K: Ah, ok.
R: pero, diba, nang napanood mo yung video, pareho din silang..
K:oopppsss.. shut up! R18. and di ko naman napanood eh.
R:Weh, denial? aminin!
K:pero konti lang naman.
R:pareho din yun!
K:Sabi ko nga.
R: eto yung nagpa-agaw pansin sakin sa mga sinabi ni Hayden sa first interview nia: "i hope someday, people will learn to condemn the sin, not the sinner".haha.
K: eh **** pala sia eh, pano magkakaroon ng sin, if wlang sinner?
R: uhmmff.. may point ka.
K: siempre, laking NIDO ata to.haha
R: pero, ang gulo ng statement niya. o talagang Slow lang talaga ako?
K: hindi ka slow partner!
R: i know, nagpapakahumble lang talaga ako.
K: toinks, uhmn, lesson learned mula sa eskandalong yan?
R: for me, lets just keep our intimate relationships private. wag nating gamitin to para ipagyabang sa mga kaibigan natin, wag natin etong gawing sukatan sa ating pagkalalake, tapos sa girls, mag ingat lagi sa Hayden Camera este hidden camera, tsaka wag basta bastang magpapaloko.at kung alam niyong may karelasyon na yung karelasyon nyo rin, better stay away, para safe.
K: Ngee.
R:bakit?
K:la lang.
R:??
K: ako, di mo ba ako tatanungin?
R:hindi, bakit naman? para makapagmayabang ka?
K:eto namn, sige wag na lang nga.
R:shut up.
K:Gusto ko ng part 3.
R:ng post na to?
K:Yehp.
R:hayaan mo, gagawa tayo.
K:hihi.

---------------------------

BLAH.BLAH.BLAH :p

this may come in late.
but


"TAAAAPPPOOOOOOOOOOOOOOSS NAAA SUMMER CLASSES KO!"

Wuhhuuuuuuuu!!!

ilang days na ba ako hindi nakapag update?
o sabihin na lang nating ilang weeks na?

namiss niyo ba ako?
kasi ako,

OO namimiss ko na tong blog ko!hehe.

its nice to post in my BLOG again.
but san ko sisimulan?
sisimulan ko ba tungkol sa napanood kong movie lately?
o sa lugar na pinuntahan namin ng kaklase ko?

o di kaya sa pagkaing masarap na aking natikman?

o sisimulan ko na lang sa scandal ni hayden ?

oops.

wag yun!

i think, mas marami talaga akong utang sa inyo.
sa blog ko!

sisimulan ko nalang sa mga sari-saring pangyayaring syempre na nangyari sakin.

ALAM NIYO BA?

*Na ang digicam ng rawrprince niyo ay kulay pink?hihi
yah! "im the boy with the pink cam"! cool diba?

*alam niyo ba na ang MMK ay nagshoot sa school namin(Central Philippine University) at isa sa mga kaklase ko ay ginawang extra?pero alam niyo rin bang hindi ko napanood ang episode na yun dahil nagbrownout samin?huhu. tsk3.

*alam niyo ba na parang gusto ko na talagang magshift? from nursing to i.t or Software Engineering? hindi sa kadahilanang nahihirapan ako sa nursing pero gusto ko lang talaga mga comp related na courses?awts.at alam niyo rin bang ako din yung pumili sa nursing at ako rin lang ang nagdedesisyon sa sarili ko at parang mukhang palpak pah?

*alam niyo bang hilig ko rin ang photography?siempre alam niyo yun, dahil sa mga previous post ko, pero, alm niyo bang may mga bagong masterpiece ako? (masterpiece talaga oh!)
at isheshare ko na namn sa inyo! eto sila:





















-----------------------------------

balik tayo!
hihi

*alam niyo ba na namimiss ko na ang HighSchool Days ko?
at dahil dun, ipapakita ko sa inyo ang picture ko nung highschool.kasama bestfriend ko.
hindi ko akalain na buhay pa pala pic na ito.:



ayus ba?haha.

*alam niyo ba na excited na ako na magtake ng NAT?
yah ngayong second year na kami kukuha ng exam at kung hindi makapasa, hindi kami makakaproceed ng BSN. at ibig sabihin nito ay dapat kong pagbutihin studies ko!

update na lang ako ulit sa susunod mga karawr.
bibitinin ko muna kayo ngayon.hihi

:))

oops. btw, mamimiss ko mga classmates ko!
di na kami magsasama ngayong secondyear! alphabetical sectioning na kasi.tsk.

nyweiz, gudluck na lang sa atin!

THE GREAT ESCAPE...

uhmn.
i admit naging malungkot nga ako these past few weeks dahil sa mga bagay bagay na hindi ko naman na ishare sa inyo.

pero alam niyo ba ang mga nangyari sakin nung mga araw na nawala ako sa blogging world?
siyempre hindi diba?

tuluyan na ngang nawala sa amin si lola.
nailibing na siya last sunday (April 26)

after ng libing.

ako, si joyjoy(kapatid ko), jamjam(kapatid ko ulit), joseph(pinsan ko) and jaypee(pinsan kong nagbakasyon ng matagal sa amin, siguro mga two days.hehe).
ay pumunta sa dagat, doon sa dagat na malapit lang sa amin.

ewan ko ba pero akala talaga namin ay uulan na nung nasa simbahan pa lang kami, kasi naman napaka itim ng kalangitan. pero ng on the way na kami sa cemetery ay biglang bumalik si sun!hehe.

balik sa kwento ko, at yun nga, pumunta kami sa dagat.



yung kapatid ko si joy2, ako, tsaka si joseph, yung nagtake naman ng pic ay yung pinsan kong bakasyonista.haha.

eto siya, featuring, jaypee!


siyempre nagtake din naman ako ng mga pictures, mga sari saring pics na hindi tao ang subject kundi ang mga lihim na kagandahan ng kalikasan.
tulag ng mga eto:































Nang dumating na kami sa dagat, medyo maganda yung setting, hehe.
medyo makakapaglaro kami dun ...

tingnan mo naman yung kapatid ko at si joseph, pinapangarap ata ng dalawang inosenteng ito na magkaroon ng perfect love story sa huli.hehe



eto namang dalawang eto, namiss siguro agad si lola at parang gustong gusto nila etong kausapin sa langit.



eto naman si kuya jaypee, busy sa pag take ng pictures, pang souvenir ata.haha.







hindi talaga nila mapigilan ang kanilang mga sarili at eto at nagtampisaw na sila sa tubig.





at nag emote pa talaga si jaypee.haha. look oh:





















hala. at nahawa na rin yung tatlong bata!tsktsktsk...
nagemote na rin sila jeyp!













hindi rin kami nagtagal dun.
inabot lang talaga kami ng gabi.hehe







yun nga. at umuwi na kami.

pero sa paglalakbay naming yun, may napansin ba kayo?
siguro ang mga bagay na siguradong napansin niyo ay ang mga sumusunod:

Bakit maikli lang yung appearance ko sa pic?
-ako kasi ang official photographer nila.haha.

Bakit di kami naligo sa dagat?
-hindi yun ang balak namin. gusto lang naming magphotoshoot.

(at gusto ko ring magmuni muni, dahil sa mga bagay bagay na gumugulo sa aking isip. gusto ko ring marelax ang aking isip sa pamamagitan ng pag expose ng aking sarili sa mga bagay na magaganda)

yun yun eh.

kahit sandali,
o sabihin na nating,
sa isang malawak na karagatan,
sa di sinasadyang oras, nakapag enjoy din ako kasama ang aking mga mahal sa buhay, and dalawa kong kapatid at ang dalawa kong pinsan.

:)

sa tingin niyo?
basta ako, unti unti na akong makakamove on. :))


gusto niyo bang makita yung lahat ng pictures? in a large size?
click mo yung nasa baba:

PIX!PIX!PIX!